Farma fotowoltaiczna to coraz chętniej podejmowana inwestycja w produkcję energii elektrycznej z energii odnawialnej – słonecznej. Rozwiązanie to tym bardziej staje się popularne im bardziej uwidoczniony jest kryzys energetyczny na świecie oraz problem wyczerpywalnych źródeł surowców. Na opłacalność i stopę zwrotu z inwestycji w farmę fotowoltaiczną wpływa pośrednio obciążenie opodatkowaniem. Od sposobu klasyfikacji farmy fotowoltaicznej zależy sposób jest ewidencjonowania, ewentualne odpisy amortyzacyjne, a także wspomniane kwestie podatkowe.
Farma fotowoltaiczna jest określonym obszarem gruntowym – najczęściej powyżej 1 ha – na którym posadowione są panele fotowoltaiczne wraz z osprzętem oraz elementami konstrukcyjnymi, montażowymi, wsporczymi.
Farmę fotowoltaiczną w kategorii nieruchomości, należy rozpatrywać w podziale na elementy składowe. Zgodnie z orzecznictwem sądu, jako nieruchomość traktowany jest oczywiście grunt, na której posadowiona jest farma fotowoltaiczna. W zakresie opodatkowania, traktujemy grunt pod farmę fotowoltaiczną, jako nieruchomość na potrzeby działalności gospodarczej, innej niż działalność rolnicza. Stąd warto pamiętać, że grunt, jako nieruchomość, opodatkowany jest – na bazie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych – podatkiem od nieruchomości, a nie podatkiem rolnym.
Grunt pod farmę fotowoltaiczną zawsze stanowi odrębną nieruchomość, zarówno w księgach rachunkowych, jak i dla potrzeb podatkowych. Niezależnie od gruntu, jako nieruchomość powinniśmy wykazać całość konstrukcji i wzmocnień, na których posadowione są panele solarne. Te elementy– w świetle przepisów podatkowych oraz orzecznictwa sądów – stanowią budowle.
Omawiane elementy nie spełniają z całą pewnością definicji budynku, którym jest obiekt trwale powiązany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach.
Należy jednak sięgnąć po definicję budowli. Zgodnie z orzecznictwem, pomimo braku jednoznacznego wskazania instalacji fotowoltaicznej w katalogu przykładowych budowli, należy elementy konstrukcyjne, mocujące panele do gruntu uznać za odrębną nieruchomość. Mowa tu m.in. o systemie kotew, systemie palowania, czy o płytach betonowych.
Zgodnie z profesjonalnymi analizami, panele jako krzemowe płyty półprzewodnikowe nie stanowią budowli. W konsekwencji nie są kategoryzowane jako nieruchomość i co za tym idzie nie podlegają podatkowi od nieruchomości.
Same panele solarne zaliczane są w grupowaniu KŚT – jako środki trwałe – w grupie 6, podgrupie 66, rodzaj 669 – „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”. Objęte są amortyzacją podatkową w wysokości 10% rocznie.
Sprawdź także:
