Zgodne z definicją zawartą w ustawie o odnawialnych źródłach energii (OZE) przez prosumenta rozumie się odbiorcę końcowego dokonującego zakupu energii elektrycznej na podstawie umowy kompleksowej, a także wytwarzającego energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacjach, w celu jej zużycia na potrzeby własne, niezwiązane z wykonywaną działalnością gospodarczą, regulowaną ustawą o swobodzie działalności gospodarczej.
Przez „mikroinstalację” rozumie się z kolei odnawialne źródła energii o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej, niż 40 kW, przyłączone do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej, nie większej niż 120 kW.
Na mocy ustawy o odnawialnych źródłach energii rolnicy spełniają powyższą definicję prosumenta i w ten sposób mogą korzystać z systemu opustów, niezależnie, czy korzystają z wyprodukowanej energii elektrycznej wyłącznie dla potrzeb domu prywatnego, dla potrzeb gospodarstwa rolnego czy dla obu z wymienionych. We wszystkich tych przypadkach rolnik, jako prosument nie musi rejestrować działalności gospodarczej, a nadwyżki prądu z fotowoltaiki może oddawać do sieci publicznej.
Z uwagi na fakt, że działalność rolnicza jest regulowana ustawą o podatku rolnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 617, 1579), a nie ustawą o swobodzie gospodarczej, nie ma obostrzeń prawnych, żeby rolnik został prosumentem i korzystał z systemu tzw. opustów.
W ustawie o swobodzie działalności gospodarczej dodatkowo sprecyzowane jest, że jej przepisów „nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych, oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego”.
Zgodnie z nowelizacją ustawy o OZE, właściciele wspomnianych mikroinstalacji, którzy zaliczani są do prosumentów (w tym rolnicy) rozliczają się w systemie tzw. opustów. Oznacza to, że w przypadku wprowadzenia do sieci niewykorzystanych nadwyżek energii, ich odbiór dokonuje się z uwzględnieniem współczynnika opustu i jest to 0,8 lub 0,7 w zależności od wielkości fotowoltaiki. Należnemu opustowi podlegają wyłącznie części zmienne rachunku za energię – koszty energii i dystrybucji. Wyłączeniu podlegają więc opłaty stałe.
W praktyce oznacza to, że za każdą 1 kWh energii wytworzonej i udostępnionej do sieci w ramach nadwyżek rolnik może odebrać 0,8 kWh, o ile moc instalacji nie przekracza 10 kW lub 0,7 kWh, gdy jej wartość mieści się w przedziale 10-40 kW.
Definicja prosumenta – zgodnie z licznymi interpretacjami (potwierdzone powyżej) – wlicza rolników. Poza tą definicją pozostają właściciele mikroinstalacji fotowoltaicznych, którzy są przedsiębiorcami. Produkują oni energię na potrzeby związane z prowadzoną działalnością. W ich przypadku – co nie ma miejsca w przypadku rolników – obowiązuje inny system rozliczeń. Nadwyżki energii wprowadzane do sieci wyceniane są bowiem za pośrednictwem wynagrodzenia – wyliczonego według średniej ceny energii na rynku hurtowym z poprzedniego kwartału.
Sprawdź także:
