Dla inwestorów prowadzących działalność gospodarczą ważny jest sposób klasyfikacji wydatku, poniesionych nakładów na panele fotowoltaiczne. Celem poniesionych nakładów inwestycyjnych w zakresie instalacji fotowoltaicznej jest oczywiście osiągnięcie przychodów i korzyści w przyszłości, ale nie tylko. Na bieżąco także sposób rozliczenia samych poniesionych kosztów okazuje się być równie ważną kwestią dla inwestorów komercyjnych. W ujęciu podatkowym ważna w tym przypadku jest klasyfikacja rodzajowa środków trwałych (tzw. KŚT – bazujące na Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 03.10.2016 roku), o czym więcej poniżej.
Przedsiębiorcy coraz częściej zainteresowani są zakupem paneli fotowoltaicznych, bowiem niesie to wymierne korzyści jak m.in.:
– oszczędności w zużyciu energii elektrycznej;
– większa niezależność od energii z sieci oraz cen rynkowych;
– ekologiczność wydatku i umocnienie pozytywnego wizerunku firmy;
– wykorzystanie niezagospodarowanych powierzchni na montaż instalacji fotowoltaicznej;
– możliwość rozliczenia w kosztach poniesionych nakładów na panele fotowoltaiczne.
Ostatnia z wymienionych przesłanek to sposób księgowego ujęcia nakładów na fotowoltaikę. W ujęciu podatkowym jest zależna od wspomnianej klasyfikacji rodzajowej środków trwałych (KŚT).
W przypadku paneli fotowoltaicznych traktowanych, jako odrębny środek trwały, czyli nie powiązany konstrukcyjnie z budynkiem, instalację traktujemy jako tzw. pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. Możemy odnaleźć wiele indywidualnych interpretacji skarbowych, w których podkreślone jest, że dla amortyzacji paneli fotowoltaicznych jako środków trwałych ważna jest przesłanka ich odrębności lub też przynależności, nierozłączności z budynkiem na których zostały posadowione.
Dla paneli fotowoltaicznych traktowanych, jako samodzielne środki trwałe stosujemy następujący rodzaj KŚT: 669 – Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.
W przypadku KŚT 669, ustawa o CIT przewidziała maksymalną stawkę amortyzacyjną na poziomie 10%, co oznacza amortyzację liniową, rozłożoną w czasie na okres 10 lat – w ujęciu podatkowym.
Są sytuacje, gdy nakłady poniesione na instalację fotowoltaiczną należy przyporządkować do konkretnej nieruchomości z istniejącej ewidencji. Jeśli taka instalacja jest powiązana z budynkiem konstrukcyjnie i nie może zostać zdemontowana bez uszczerbku w nieruchomości, to wówczas nakłady na nią traktujemy jako ulepszenie nieruchomości. W tej sytuacji panele fotowoltaiczne zaliczane są do tego samego KŚT, do którego zaliczony jest pierwotny środek trwały, czyli nieruchomość. Są to KŚT z grupy 1, czyli szeroko rozumiane budynki i budowle. Amortyzacja w tym przypadku jest rozłożona na zdecydowanie dłuższy okres, bowiem stawka wynosi od 2,5% do 4,5% (20-40 lat amortyzacji).
Zobacz także:
